Digital Signage, ook wel Beeldschermcommunicatie of Narrowcasting genoemd, is de audiovisuele techniek die wordt toegepast om informatie uit te zenden met een specifiek doel en voor een specifieke doelgroep. Deze laatste term wordt ook wel gebruikt omdat het tevens de tegenhanger is van het Engelse broadcasting. De inhoud van informatie die via Digital Signage wordt uitgezonden is zoveel mogelijk op maat gesneden voor de doelgroep (gebruiker) die deze informatie te zien krijgt. Hierin is niet alleen de inhoud zelf van groot belang, maar ook op welke locatie, op welk moment en met welk doel de informatie wordt uitgezonden.

Gebruik

De huidige vorm van Digital Signage is ontstaan tijdens de opkomst en het steeds goedkoper worden van lcd/plasma schermen. Door deze ontwikkeling kon Digital Signage steeds vaker worden toegepast en verschenen er meer schermen op een grotere diversiteit aan locaties. Deze schermen worden ingezet voor verschillende doeleinden, afhankelijk van de specifieke gebruiker van de locatie. Dit verschilt van locatiegerichte actualiteiten tot algemeen nieuws (informatieve content), tot aanbiedingen of  aanprijzen van specifieke producten gericht op de doelgroep (marketinggerichte content). Er wordt onder andere gebruik gemaakt van Digital op scholen, overheidsinstanties, corporaties, winkels, de zorgsector en het openbaar vervoer.

Achtergrond

Deze terminologie werd voor het eerst gebruikt door de Amerikaanse wetenschapper Joseph Carl Robnett Licklider, omstreeks 1960. Hij deed onderzoek naar en specialiseerde zich in het optimaal gebruik van digitale communicatie systemen en kunstmatige intelligentie, in een tijd dat dit nog vooruitstrevend en nieuw was. Ook kwam hij in 1962 met een concept over een globaal netwerk tussen computersystemen, wat tegenwoordig terug te vinden in de vorm van internet. Er wordt dan ook aangenomen dat dit concept, galactic network genaamd, ten grondslag heeft gelegen aan de opzet en de vorm van het huidige internet.